پفک نمکی مینو

دور از انصافه که جایی حرف از هله‌هوله زده بشه و یادی از این هله‌هوله‌ی قدیمی نشه. هله‌هوله‌ای که احتمالاً خیلیامون باهاش خاطره داریم، که البته نه بخاطر خاطره‌ش، که بخاطر مزه‌ی دوست‌داشتنیشه که اینجا دارم اسمشو میارم. پفکی که هیچ‌وقت اسنک(!) نشد و همیشه پفک باقی‌ موند. کلی رقیب طلایی و نقره‌ای واسش پیدا شد ولی نه مزه‌ش خیلی عوض شد و نه بسته‌بندیش و خود من به شخصه همیشه پفکو به اونا ترجیح دادم. مدتی غیب شده بود و تو مغازه‌ها پیدا نمی‌شد و من یکی که دیگه فک می‌کردم عمراً نمی‌بینمش تا این‌که اخیراً دیدم داره زیاد می‌شه. البته فقط بسته‌بندی بزرگش. فک نکنم دیگه اون کوچیکاش تولید شه. مزه‌ش خیلی شور نیست ولی تشنه می‌کنه آدمو، سعی کنین تازه‌شو گیر بیارین تا تردیش بهتون حال بده.بعد از گذشت این سال‌ها،  به دندونا می‌چسبه هنوز(!) و تمام هیکلتون پر از خرده پفک می‌شه تا تمومش کنین. سعی نکنین نوک انگشتای پفکیتونو با تفتون خوشگل کنین، بمالینش به شلوارتون بهتره، تا این‌که خیس شه از جمله هنرنمایی‌هایی که با پفک می‌شه کرد اینه که سر و تهشو بخورین و با تف تیکه‌هاشو بهم بچسبونین تا یه پفک گنده‌تر به دست بیارین

وبسایت مینو هم اطلاعاتی داده راجع بهش که شاید به دردتون بخوره.

دسته‌بندی: اسنک، اسنک پنیری

مزه‌حدودی: پنیر، ذرت

قیمت: ۶۰۰ تومان

ترکیبات: بلغور ذرت، روغن گیاهی، پودر پنیر، شیر‌خشک، نمک تصفیه شده، اسید سیتریک، لسیتین سویا (ای۳۲۲)، رنگ مجاز سان ست یلو(ای۱۱۰)

ارزش تغذیه‌ای در ۱۰۰ گرم:

انرژی	۵۳۰ کیلوکالری
کربوهیدرات	۵۷ گرم
پروتئین	۶/۹ گرم
چربی	۳۰/۵ گرم
نمک	۱/۵ گرم